Wie ben ik als supervisor?


De rode draad in mijn filosofie om te kunnen ontwikkelen is dat ik veiligheid bied waardoor de supervisant kwetsbaar en tegelijkertijd sterk kan zijn en de supervisant wijs maar ook hartstikke dom mag zijn. Dat ik de supervisanten uitdaag om anders te denken en te voelen. Mijn basishouding is empathisch, met humor en een open geest. Maar ik heb ook een analytische blik waarmee ik cases kan ontrafelen door middel van eerlijke reflecties en spiegelingen. Ik kom langszij en verbind mij met de coach om zo een vraagstuk af te pellen. Mijn doelstelling is om als supervisor bij te dragen aan de kwaliteit, ontwikkeling en professionalisering van het coach vakmanschap.
De EMCC Global formuleerde een mooie basisdefinitie die aansluit bij mijn supervisie praktijk. ‘Een veilige plek om te reflecteren met een geoefende supervisor, ondersteunen de praktijk van de supervisanten en hun welbevinden.’

Werkwijze

Een goed supervisie traject begint met een duidelijk doel en afspraken (formatief), presentie van de ethisch volwassen en ‘fit to fly’ supervisor (normatief).
Naast de Internationale Ethische Code (IEC) maak ik in mijn sessies gebruik van verschillende theorieën en modellen. De basis hierbij vormen het 7 eyed model (Hawkins), Secure Base (Kohlrieser) en Creativiteit (Steve Chapman).
Wat mij opvalt is de rijkdom die creativiteit in mijn supervisie sessies inbrengt. De vrijheid van het niet weten bracht mij een speelveld waarin de mogelijkheden van verbinden, interveniëren outside of the box, met alle protocollen en beroepsvaardigheden, oneindig waren.
Wat mij betreft hoort creativiteit in het compentence framework als een van de basis competenties van een supervisor. Want daar zit voor mij de vrijheid, ik wil het nog niet weten want dan ga ik er over nadenken en dat brengt mij naar een oppervlakkige laag.